Een enorm ongelooflijk wezen, de Afrikaanse leeuw zegt iets van 400 en vijftig tot 500 en vijftig pond voor gezonde volwassen jongens, terwijl vrouwtjes normaal in het bereik van 300 tot 300 en vijftig pond zijn. De lengte is tussen de zes en acht voet voor mannen en vijf tot zes voet voor vrouwen, met uitzondering van een staart van bijna drie voet. Er zijn echter fundamenteel grotere mensen geregistreerd. De grootste wilde leeuw die ooit werd gewogen, was bijna 700 pond. In slavernij wordt een voorbeeld van meer dan 800 pond gearchiveerd. De lengte bij de schouders is bijna 1,20 meter voor mannen en 1,20 meter voor vrouwen.
Het jasje van de leeuw is bruinachtig van kleur en effen. De huid is kort en tamelijk grof. Jongens worden herkend aan hun enorme manen die hoofd, nek en een deel van de buik en rug bedekken. De manen zijn in het begin bleek van kleur en gaan door tinten naar briljant tot donker naarmate de leeuw ouder wordt. Een donkere, volle manen betekent een zich ontwikkelende leeuw met een groot opvoedingspotentieel en wordt door leeuwinnen regelmatig als medeplichtige geliefd.
In bepaalde delen van Afrika, waaronder Senegal en opvallend Tsavo, Kenia, worden manloze mannelijke leeuwen geregistreerd, mogelijk in transformatie voor de stekelige natuurlijke omgeving van die streken. Over het algemeen is het gefabriceerde sterk voor beide geslachten. Leeuwinnen zijn atletischer omdat ze daardoor kunnen domineren in het jagen, hun essentiële taak in de trots. Mannetjesleeuwen zijn omvangrijker omdat het extra gewicht en de kracht hen in staat stellen om gatecrashers af te weren en de regio van de trots te bewaken.
Wapens bevatten scherpe poten en hoektanden van bijna 7,5 cm. Kaken zijn ongelooflijk en de schedel is groter dan die van een andere katachtige soort. De ogen zijn naar voren gericht alsof er een optreden van de meeste landjagers zou moeten ontstaan in plaats van op de zijkanten zoals in het geval van een prooi. Het gezichtsveld dat zo fundamenteel is voor prooidieren om speciale aandacht te besteden aan spoorzoekers, begeleidt breed geplaatste ogen. Dit gezichtsveld wordt ondermijnd voor een beter diepgaand onderscheidingsvermogen en binoculair zicht bij leeuwen die doorgaans nauwelijks gepositioneerde ogen vergezellen, die hen begeleiden bij het beoordelen van de scheiding van prooien die erop springen. De staart heeft een plukje haar dat de ruggengraat aan het uiteinde van de staart bedekt. De maaghuid is vrij en beschermt de inwendige organen tegen kleverige trappen van achtervolgde hoefdieren tijdens een slachting.
Sociale katachtigen, Afrikaanse leeuwen zijn zenit en hoeksteenjagers. Ze leven en jagen samen, waardoor de kans op prestatie en uithoudingsvermogen voor zichzelf en hun welpen tijdens meedogenloze seizoenen groter wordt. Leeuwinnen jagen voor het grootste deel door zo’n gecoördineerde strik te leggen voor de achtervolgers. Elke leeuwin speelt een bepaalde taak in dit soort verzameljacht. Normaal gesproken worden de kwetsbare en oude mensen geplukt en afgezonderd van de drukte. Op dat moment ontbloot een paar leeuwinnen zichzelf door dekking te breken en op prooi af te vallen. De doodsbange wezens stijgen op en eindigen tijdens hun vlucht gewoonlijk in de kaken van een ophoudende leeuwin. Een verstikkende greep wordt ingesteld door aan de nek van een meer bescheiden prooi te knagen of door de mond en neus van grotere prooien te bedekken.
Omgekeerd met eerdere veroordelingen, wordt momenteel beoordeeld dat mannelijke leeuwen afhankelijk zijn van vijftig tot iets meer dan de helft, waarbij alles gelijk is, en van specifiek nut is bij het neerhalen van grotere prooien zoals bizons. Verschillende genomen wezens zijn van een enorm assortiment, afhankelijk van het soort en de overvloed aan prooidieren in een specifieke regio. Deze omvatten eland, gemsbok, hartebeest, impala, kudu, wrattenzwijn, gnoes en zebra. Af en toe worden zelfs giraffen en jeugdige neushoorns, nijlpaarden en olifanten geslacht. Baanbrekende jagers, leeuwen jagen en eten alles te midden van ontberingen, inclusief vlees. Er zijn enkele leeuwen in Botswana geregistreerd die olifanten vermoorden na een periode van extreem droog seizoen. Kalveren werden routinematig genomen en soms ook volwassenen in de schaduw van onduidelijkheid.
Afrikaanse leeuwen bevinden zich op het hoogste punt van hun natuurlijke manier van leven in de Afrikaanse savanne en zien niet af van het opruimen van rivaliteit als de gelegenheid zich voordoet. Het is een regelmatige worsteling met gevlekte hyena’s die vaak bereid zijn om leeuwinnen en welpen te bedreigen, wat kan worden afgeleid uit hun opmerkelijkere aantal, maar ze verdragen zich krachtig wanneer ze met jongens omgaan. Er is gezien dat volwassen mannetjesleeuwen nogal woest gedrag toonden jegens hyena’s tijdens evenementen, waarbij ze volwassen en jeugdige hyena’s effectief achtervolgden en afslachtten. Af en toe zijn leeuwen geregistreerd bij het zoeken naar moorden op hyena’s. Interspecies worstelen ook met andere grote katachtigen en Afrikaanse leeuwen executeren vaak panters en cheeta’s en hun jongen, mogelijk om rivaliteit af te wenden.
In het licht van hun verspreidingsgebied in Afrika worden verschillende ondersoorten van leeuwen waargenomen.
Panthera Leo Azandica (leeuw uit Noordoost-Congo) – Noordoost-Congo
Panthera Leo Bleyenberghi (Zuidwest-Afrikaanse of Katanga-leeuw) – Zuidwest-Afrika, Namibië, Botswana, Angola, Katanga (Zaïre), Zambia en Zimbabwe
Panthera Leo Krugeri (Zuidoost-Afrikaanse of Transvaalse leeuw) – Transvaal-district van Zuidoost-Afrika, inclusief Kruger National Park
Panthera Leo Nubica (Oost-Afrikaanse of Massai-leeuw) – Oost-Afrika van Ethiopië en Kenia tot Tanzania en Mozambique
Panthera Leo Senegalensis (West-Afrikaanse leeuw) – West-Afrika van Senegal tot Nigeria
Regionale katachtigen, Afrikaanse leeuwen leven in hooggelegen gebieden van wel vele vierkante mijlen, afhankelijk van de centralisatie van leeuwen en prooien in een specifieke omgeving. Jongens kijken routinematig naar het domein, controleren het met de geur van hun poten en plassen. Bij het vallen van de avond en het eerste licht donderen ze om hun kwaliteit op te bouwen en indringers te waarschuwen. Het onweer is het meest intens onder katachtigen en is tot op een afstand van vijf mijl te horen. Een trots bestaat uit één tot vier jongens en maximaal twaalf vrouwen en jonge welpen. Vrouwtjes worden over het algemeen met elkaar geïdentificeerd en blijven gewoonlijk in een trots voor de duur van hun leven, hoewel jeugdige jongens beginnen door volwassenen wanneer ze tussen een paar jaar oud zijn. Deze jeugdige jongens zoeken op dat moment een zwervende manier van leven, vormen allianties met andere eenzame jongens en jagen en redden zich helemaal alleen. Op het moment dat ze vier tot vijf jaar oud zijn, zijn ze toegerust om de controle over hun eigen trots op zich te nemen.
Vervolgens begeven ze zich in de ruimte van bewoners van een opgezette trots en proberen ze de controle over de regio en leeuwinnen over te nemen. Dit veroorzaakt vaak een bloeding en af en toe een dodelijk gevecht. In het geval dat de jongens van de inzittende het missen, loeren ze op de loer en haasten de reizigers zich om nakomelingen uit het verleden te executeren. Dit brengt de vrouwtjes in de oestrus. De nieuwe jongens vermoorden of verdrijven ook alle jeugdige jongens. De overname is vaak heftig en vraagt af en toe maanden.
read more
